_ ویژگی اساسی اختلالات تجزیه ای « حالت گسیختگی هشیاری ، حافظه ، هویت و یا ادراک محیط » ذکر شده است . چهار اختلال تجزیه ای شامل فراموشی تجزیه ای ، فرار تجزیه ای ، اختلال هویت تجزیه ای و اختلال مسخ شخصیت است

فراموشی تجزیه ای: این فراموشی بین اختلال فراموشی، فرار و اختلال هویت تجزیه ای مشترک است. نشانه کلیدی آن ناتوانایی در به خاطر آوردن اطلاعاتی است که معمولا با حادثه ای آسیب رسان یا استرس زا در زندگی فرد ارتباط دارند . این ناتوانایی را نمی توان با فراموشکاری عادی توجیه کرد و قرائنی به نفع اختلال مغزی زمینه ای وجود ندارد . این بیماران به جز فراموشکاری مشکل دیگری ندارند و عملکرد آنان سالم است .

فراموشکاری ممکن است برای بیمار ، نفع اولیه یا ثانویه داشته باشد . علایم فراموشکاری تجزیه ای معمولا به طور ناگهانی برطرف می شوند و بهبودی کامل است و عود به ندرت روی می دهد .

فرار تجزیه ای : بیمار معمولا در مسیر هدفداری از خانه خود دور می شود و این حالت اغلب چند روز طول می کشد . در خلال این دوره بیمار نسبت به زندگی و ارتباطات گذشته خود فراموشی کامل دارد . آنها قادر نیستند جنبه های مهم هویت پیشین ( نام - خانواده - شغل ) را به یاد آورند . این اختلال نادر و کوتاه مدت است که چند ساعت تا چند روز طول می کشد . به طور کلی بهبود سریع و خود به خودی و عود آن نادر است .